In de media

Mysterieuze scheuren in Lokaal Alternatief: ‘De kiezers hebben recht op uitleg’

Het rommelt in de grootste politieke partij van de gemeente Duiven, schrijft De Stentor. In korte tijd splitste twee fractieleden zich van de partij af. Een heldere verklaring voor deze strubbelingen blijft uit. Dat vindt John Bijl niet goed. ‘Ze zijn uitleg verschuldigd,’ zegt hij tegen de krant.

John Bijl - 5 februari 2021

Raadsnestor Piet Arends stapte uit de fractie en ging solo verder. Eerder al verliet raadslid Karin Bouwmeister de partij en begon haar eigen partij: DOED. Ook het voltallige partijbestuur legde eerder het bijltje erbij neer. Een duidelijke verklaring ontbreekt, behalve wat obligate formuleringen over ‘een verschil van inzicht’ en ‘gebrekkig vertrouwen’.

Maar dat is niet voldoende, vindt raadsdeskundige John Bijl. ‘Je bent uitleg verschuldigd. Daar hebben je kiezers recht op. Ook als interne conflicten de oorzaak zijn. Word volwassen, zet je over die persoonlijke verschillen heen en leg openlijk uit waarom je uit de partij stapt. Dat is nu eenmaal de verantwoordelijkheid die je als volksvertegenwoordiger hebt.’

De verklaring van Arends blijft vooralsnog beperkt tot een korte mededeling in drie regels. Hij onthoudt zich verder van commentaar, ‘misschien kom ik er later op terug’. Fractievoorzitter Stefani Meijer-Uffing bevestigt dat het meningsverschil ging over woningbouw: Arends stemde tegen, de rest van Lokaal Alternatief was voor. Toch wijst zij een gebrek aan vertrouwen van de hand: ‘Ik heb altijd prettig met hem samengewerkt.’

Volgens Bijl is dit precies waar het politiek schuurt: ‘Conflicten zijn inherent aan de politiek. Het gebeurt overal, en vaak zijn persoonlijke vetes de oorzaak. Je kunt er niet van uitgaan dat iedereen het altijd met elkaar eens is.’

Duiven kent nu een raad met dertien fracties op negentien zetels – een ongebruikelijk hoog aantal voor een relatief kleine gemeente. Toch noemt de burgemeester de raad nog ‘werkbaar’. Of dat echt zo is, valt te bezien. Want als conflicten leiden tot stilzwijgen en afsplitsingen, wordt niet alleen de samenwerking onder druk gezet — ook het politieke gezag brokkelt af.

Politiek draait niet om harmonie, maar om publieke verantwoording. Juist waar het schuurt, moet zichtbaar zijn wat er op het spel staat. Een raadslid dat zich afsplitst, heeft meer te doen dan zijn zetel behouden: hij moet de kiezer meenemen in zijn besluit. Anders blijft het niet alleen stil in de fractie, maar ook in de democratie.