De weg naar de raadsvergadering in Deventer was lang: na tien jaar wikken, wegen en gedoe staat er een plan voor een nieuw stadskantoor op de agenda. Geen best plan, vinden de insprekers. In acht retorisch fraaie betogen laten ze de raad weten wat ze ervan vinden. Inspreker Martin Yland typeert de financiële risico’s: ‘We worden Athene aan de IJssel’. Stichting Volkspeiling presenteert de resultaten van een heus onderzoek onder 650 inwoners: 64 procent is tegen.
De raad wordt verwend met deze politieke participatie. Hij krijgt argumenten op een zilveren schaaltje aangereikt. Het zijn niet alleen maar tegenwerpingen, maar ook voorwaardelijke argumenten: Alléén als de oude gebouwen blijven staan ben ik voor, stelt vereniging Oud Deventer. Alléén als de binnenruimte centraal kan worden afgesloten zijn we voor, stelt de ondernemersvereniging. Let op de financiële risico’s! Communiceer op tijd!
De raadsleden vergaderen echter onberoerd verder. Ze zijn namelijk gekomen voor de aansluitende informatieve raadsvergadering en ze zullen ‘m houden ook. Eén voor één vragen ze over parkeren, veiligheid en warmtewisselaars. Wethouder Marieke de Jager (Deventer Belang) antwoordt alsof ze haar scriptie komt verdedigen. Wanneer het al over punten van de insprekers gaat, wuift ze de vragen geërgerd van zich af. ‘Wat vindt u van de volkspeiling?’ vraagt SP’er Erik van den Brink. ‘Dat is een politieke vraag, die hoef ik bij de informatieve raad niet te beantwoorden’, antwoordt de wethouder. ‘Wat zijn de dubbele lasten?’ wil Carlo Verhaar (GroenLinks) weten? De Jager: ‘Dat is te technisch. U krijgt schriftelijk antwoord.’
De verwarde publieke tribune ziet elk spannend moment wegglijden. ‘Hier zijn we niet voor gekomen! We zijn tegen de nieuwbouw! Doe er iets mee!,’ lijken ze te klagen. Wat ze niet weten is dat de Deventer raad vanavond eigenlijk twee vergaderingen houdt. Eén vergadering voor insprekers en één vergadering voor technische vragen, maar dat heeft de raad zelf ook niet in de gaten. Laat staan duidelijk gemaakt. Als de raad dát door zou hebben, had hij in een ronde kunnen reageren op de betogen van de insprekers, dat deel afsluiten, en dáárna zijn technische vragen aan de wethouder kunnen stellen.
Nu blijven alle mooie argumenten onbeantwoord hangen. Onopgemerkt. Geluidloos. En zelfs al heeft de raad aandachtig naar alle argumenten geluisterd, niemand heeft daar iets van gemerkt.
Deze column verscheen 5 maart 2012 eerst op Binnenlands Bestuur.