Zwijndrecht maakt geschiedenis

Politiek bedrijven is een vierdimensionale kunst. Alles wat je besluit heeft niet alleen impact in de samenleving, maar ook op de toekomst. Zoals het archeologisch beleid, wat in de raad van Zwijndrecht moet worden vastgesteld.

Ingewikkeld, want je besluit nú of de vaas uit 1008 die in een moestuin wordt opgegraven in een museum of bij de eerlijke vinder in de vensterbank komt. En dat zijn niet eens de belangrijkste vragen: welk museum? Van wie is het dan? En, mogen we het schuurtje neerzetten of moet de plek worden afgegraven?

Voor de raad ligt een beleidsvoorstel en een prachtig, illustratief rapport met een inspirerende toelichting over de Zwijndrechtse geschiedenis. De raad is dan ook enthousiast. Een ‘helder stuk,’ vindt Kirsten Moorman (Algemeen Belang Zwijndrecht). ‘Wat goed dat de geschiedenis geborgd wordt!’ ‘Ziet er goed uit,’ valt Anke Hoekstra (VVD) bij. ‘Vast een duur rapport, maar het is ook belangrijk.’ Freek Hartmeijer (PvdA) lijkt wat voorzichtig: ‘Loopt de grondverkoop geen stagnatie op? Zijn er gevolgen voor het vestigingsklimaat?’

Maar de aandacht gaat naar de ChristenUnie/SGP. Raadslid René van den Berg heeft zich duidelijk in de materie verdiept. Uitgebreid ondervraagt hij de wethouder over hoe de contacten zijn met de historische vereniging, of er gebruik is gemaakt van een grondradar en van wie vondsten eigenlijk eigendom worden. Handenwrijvend verheugt hij zich al op ontdekkingen in het bedrijventerrein De Geer.

De nieuwsgierigheid van Van den Berg is aanstekelijk. Ook voor Wethouder Aike Kamsteeg; hij staat een glunderende Van den Berg graag te woord. PvdA’er Hartmeijer weet er tussen te komen. ‘En de ondernemers dan?’ vraagt hij nog eens. ‘Och,’ antwoordt wethouder Kamsteeg, ‘dat zal wel los lopen.’

Het enthousiasme van de raad is ongetwijfeld terecht. Het ís een mooi rapport en het ís belangrijk. Maar door het enthousiasme komen de afwegingen niet meer aan bod. Die zijn alleen in de hoofden van de raadsleden zelf gemaakt, en niet door de raad gezamenlijk. Zo kreeg Hartmeijer ook geen voet aan de grond. Nu is duidelijk wát de raad heeft besloten, en niet meer waarom.

En wanneer dit debat ooit wordt opgegraven, kom je daar ook niet meer achter.

Deze column verscheen op 2 april 2012 bij Binnenlands Bestuur.