Moedig besluit, my ass

Posts aftreden hing al in de lucht. Een eerder deze week verschenen integriteitsrapport is snoeihard over het handelen van de Urker wethouder. De bal komt aan het rollen wanneer deze zomer Posts zoon wordt aangehouden. Zijn vrachtwagen wordt er door de Britse douane uitgepikt en men vindt ruim vierhonderd kilo coke – een straatwaarde van bijna 15 miljoen euro – verstopt in bloemen.

Zoon Post, zelf eigenaar van het vervoersbedrijf dat het transport uitvoerde, zegt van niets te weten. De bloemen zijn in verband met de corona-maatregelen zonder zijn toezicht in de vrachtwagen gezet.

Kort erna stapelen feiten zich op. Zoon Posts vervoersbedrijf heeft als vestigingsadres het huisadres van de wethouder, niet het bedrijventerrein waar de vrachtwagens staan. Van een beheer-BV met bijna dezelfde naam als het transportbedrijf is de wethouder honderd procent eigenaar. En via sociale media wordt langzaamaan bekend dat Post bijklust bij het bedrijf. Als vervoersmanager nota bene; een gecertificeerde functie die nodig is om de vergunningen als vervoerder aan te vragen. En Post blijkt inderdaad de vergunninghouder te zijn.

Een integriteitsrapport maakt de zaken duidelijker. Post werkte niet alleen als wethouder maar stond ook onder contract bij het vervoersbedrijf. Gemiddeld werkte hij er 1,5 tot 2,5 uur per werkdag én 8 uur op zaterdag. Naast zijn wethouderschap. Hij loog over de werkzaamheden bij collega’s, en verzweeg door hem opgerichte beheer-BV. Ook over de inkomsten, hoewel slechts 600 euro per maand, loog Post. Op de verplichte opgave van neveninkomsten vermeldt hij niets. Wanneer hij de vergunning voor het transportbedrijf aanvraagt, vermeldt hij ‘zelfstandige’ te zijn, vermoedelijk om onder de verplichte medeondertekening van de andere werkgever uit te komen. Een derde leugen.

De verdediging van Post op de conclusies van het rapport rammelen. Hij zegt vergeten zijn te melden dat hij als transportmanager aan de slag ging omdat hij druk was met een vermiste viskotter. Niet alleen zaten er maanden tussen het kotterdrama en zijn arbeidscontract, blijkbaar had Post het niet te druk om naast het drama met de vissers ook bij het transportbedrijf aan de slag te gaan. ‘Corona’ is de oorzaak dat hij het oprichten van de beheer-BV vergat te melden, zegt Post. En inderdaad: de BV werd 19 maart opgericht en de lockdown is van 15 maart, maar bij mij wil het er niet in dat het besluit voor een beheer-BV in die vier dagen is genomen. De opgave van de inkomsten vond Post niet nodig omdat hij naar zeggen geen betaling heeft gehad. Vergetend, blijkbaar, dat er door het arbeidscontract wel een verplichting bestaat en de inkomsten gewoon opgegeven moeten worden. Je moet met deze smoes bij de Belastingdienst niet aankomen. Hij heeft het hooguit nóg niet gehad.

Dus stapt Post op.

Maar niet omdat hij de regels heeft overtreden. ‘Ik vond zelf dat ik kon aanblijven, maar vinden anderen dat ook?’ zegt Post in zijn verklaring. ‘Kan ik er tegen als wat in 2020 is gebeurd iedere keer voor mijn voeten wordt geworpen en ik elke keer in de verdediging moet gaan? Dat wil ik mijn gezin, mijzelf, de SGP en onze prachtige gemeente Urk niet aandoen.’ Geen reflectie. Geen berouw. En geen debat: de raad besluit het integriteitsrapport niet inhoudelijk te behandelen.

Op sociale media noemen collega-wethouders de verklaringen Post ‘indrukwekkend’. Zijn welbewust overtreden van wet en regels wordt door wethouders Post (geen familie) en Brouwer met ‘respect’ ontvangen. Burgemeester Bakker vindt het besluit moedig.

Over de opgestapten niets dan goeds, blijkbaar, maar ik heb er een misselijk gevoel bij. Door voorafgaand aan een debat angstig het hazenpad te kiezen is Post hooguit een man zonder zelfreflectie die willens en wetens regels overtrad. Het zou voor iedereen beter zijn geweest als burgemeesters, wethouders én de gemeenteraad dat ook hadden gezegd. Maar de dingen bij de naam noemen, ook integriteitskwesties, daar is blijkbaar meer moed voor nodig dan voor opstappen.