Gewichtige besluiten

‘De griffier en ik hebben de gemeentewet er nog maar even bij gepakt.’ Zo opent burgemeester Niels Joosten het eerste bespreekpunt in Brummen. Het is de derde keer dat de gemeenteraad zich over het bestemmingsplan Wilhelminapark – Palisiumpark buigt. Even leek het erop dat de raad zich na het laatste besluit er niet meer over kon debatteren, maar de gemeentewet maakt het toch mogelijk.

Gelukkig, want er ligt een netelige kwestie. Eén bewoner heeft zich gemeld in de inspraakrondes en het lijkt er op dat deze tot aan de Raad van State door wil gaan, en de raad zit niet te wachten op boze burgers.

Zoals gebruikelijk in Brummen opent de wethouder de eerste termijn. Dat begint met een erkenning. ‘Het is een langlopende kwestie,’ zegt Hennie Beelen. Ze gaat verder alleen in op de juridische status — niet op de inhoud. ‘De betrokkene is terecht voor zijn rechten opgekomen, maar wij hebben volgens de gedragslijn gehandeld.’ Ze formuleert het waterdicht.

Het CDA is minder zeker. ‘Je kunt het formeel en materieel benaderen, maar is hier geen sprake van voordeel van de twijfel?’ vraagt raadslid Koos Paauw zich af. ‘We willen ook de relatie met de burger goed houden,’ voegt hij er indringend aan toe. Met de PvdA dient hij een amendement in dat de bezwaarmaker in het gelijk zou stellen. ‘Wij vinden verdere discussie niet nodig,’ reageert Mame Douma (VVD) kortaf. Henk Jan de Looff (IPV) sluit zich daarbij aan.

Wethouder Beelen heeft wél woorden over voor het voorstel van PvdA en CDA. ‘Het is een fundamentele kwestie over rechtsgelijkheid. Als we nú een andere gedragslijn hanteren, denk ik dat er rechtsongelijkheid ontstaat.’ Richard Pawlot (PvdA), medeondertekenaar van het amendement, interrumpeert haar. ‘Dénkt u dat rechtsongelijkheid is of ís het rechtsongelijkheid?’ De wethouder knikt. ‘Het ís rechtsongelijkheid.’

Bij de hoofdelijke stemming blijkt het amendement het niet te halen. In een stemverklaring stelt een raadslid dat algeheel belang voor individueel belang moet gaan. ‘Als er planschade komt door ons besluit, dan is daar ook een procedure voor.’ Het amendement wordt verworpen, het bestemmingsplan aangenomen en een burger wordt teleurgesteld. Soms is politiek een hard vak. Voor de burger, maar ook voor politici.

Deze column verscheen op 19 oktober 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Voor overlast van jongeren hoef je geen grote stad of een project x-feest te hebben. De gemeente Zaltbommel heeft sinds een jaar straatcoaches rondlopen om overlast te bestrijden en te voorkomen. Vanavond evalueert de raad de inzet van die straatcoaches en moet de raad meteen besluiten of de straatcoaches door kunnen met hun werk.

Volgens Bert van ’t Zelfde (ChristenUnie) vraagt het college nogal wat. ‘Voor dit jaar 40.000 euro. Voor 2013 80.000 euro en voor 2014 weer 80.000 euro.’ Maar het gaat hem nog niets eens om het geld. ‘Er is geen betrouwbaar meetinstrument om hun resultaat aan te tonen,’ constateert hij. ‘De inzet is moeilijk te meten, maar de coaches zijn toch belangrijk,’ zo vat hij de rapportage samen. De PvdA wil ook concretere doelen. ‘De coaches moeten meer in gesprek gaan met burgers,’ zegt Guus Krähe. Volgens Eppo Prins (VVD) moet de hele insteek anders. ‘Het moet niet gaan over de overlastgevers, maar over het gevoel van veiligheid van mensen die kwetsbaar zijn, zoals ouderen en kinderen,’ vindt hij. Hun gevoel van veiligheid moet omhoog. ‘Ik doel op ouderen die met angst de straat op gaan en kinderen die van jongs af aan met treitergedrag opgroeien’. Om haar woorden kracht bij te zetten, heeft ZVV een amendement opgesteld. ‘Er moet meer duidelijkheid komen over het effect,’ aldus Jos van Overvest. Het amendement gaat echter niet over de doelstellingen, maar over het geld. Hij stelt voor om de financiering van 2013 te handhaven, maar dan wel een goede evaluatie uit te voeren. Het amendement is door nagenoeg de hele raad mede-ondertekend.

Wethouder Ton van Balken is het eigenlijk met alle punten eens. ‘Er is een hele algemene doelstelling,’ zegt hij aan het begin van zijn beantwoording. ‘En dat is het gevoel van veiligheid verbeteren.’ Dat is maar moeilijk te meten. ‘We weten een geval waar bewoners over overlast klaagden en dat bleek te gaan om de rotzooi op straat die jongeren achterlaten.’ Over het amendement laat de wethouder niet veel los.

Dat amendement wordt dan ook unaniem aangenomen. Een feitelijke tik op de vingers met de boodschap om de doelen de volgende keer duidelijk te stellen. Over wat die doelstellingen moeten zijn, debatteert de raad vanavond niet verder en geeft het het college geen kader. Langs welke meetlat de straatcoaches over een jaar dan wél moeten worden gelegd, blijkt hopelijk niet pas tijdens díe raadsvergadering.

Deze column verscheen op 15 oktober 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Dat gemeentes graag willen blijven bestaan, horen we in herindelingdiscussies maar al te vaak. Maar dat ze ook willen dat de planeet blijft bestaan, komt minder vaak aan de orde. De gemeente Maassluis zet het thema vanavond prominent op de agenda.

De gemeente moet namelijk duurzaam zijn. Met een strak vergaderschema moet een kekke nota met een kek logo de duurzaamheidsvisie van Maassluis bevestigen. In de eerste termijn mogen de raadsfracties in niet meer dan vier minuten hun betoog doen. De stopwatch ligt er bij klaar en burgemeester Koos Karssen (CDA) houdt de klok bij iedere spreker scherp in het oog. 

De raad is in haar nopjes met het agendapunt. ‘Een uitermate belangrijke zaak,’ beklemtoont Paul Vlendré van de seniorenpartij VSP. ‘Kwaliteit van leven voor de mens en de aarde,’ citeert John Dolstra (ChristenUnie) uit het landelijk verkiezingsprogramma. Raadslid Marcel ’t Hart wijst op het rentemeesterschap van zijn CDA. ‘Het is onze droom een duurzame balans tussen groen en economie te creëren,’ zegt Sjoerd Kuiper (PvdA) fraai. 

Maar de tevredenheid over de agendering, is niet perse tevredenheid over de nota. ‘We zijn bang voor een vaag verhaal,’ waarschuwt Dolstra. ‘Een ambitie is niet hetzelfde als een visie,’ mort ’t Hart. Hij meent dat het concreter mag. Leo Eijskoot (D66) constateert gebrek aan activiteiten. ‘Is de nota wel *smart*?’ vraagt hij retorisch. ‘Zijn de ambities ook meetbaar?’ Dat vindt ook PvdA’er Kuiper. ‘Wanneer wordt het concreet?’ vraagt hij aan de wethouder. VVD-raadslid Erna te Spenke heeft een legio aan vragen over de uitvoering. Zij wil informatie over de in de nota aangehaalde fietsparkeerplaatsen, het duurzaamheidsfonds, het zwembad enzovoorts. 

Voor de beantwoording heeft wethouder Huub Eitjes (VVD) maar liefst 15 minuten spreektijd. Tot toezeggingen komt het niet. ‘Het is een voortschrijdend document,’ zegt hij op een van de vragen. ‘We moeten daar met de partners uit kunnen komen,’ op een andere. Hij wijst op plannen en projecten in de toekomst en discussies die nog in de raad komen. ‘Overal waar we prestatie-indicatoren kunnen toevoegen doen we dat.’ Dan is de tweede termijn ineens krap. 

Voor de tweede termijn blijft voor iedere fractie volgens planning maar één minuut over. Net genoeg om de onvrede over het gebrek aan aan concreetheid in de nota te herhalen. De interactie die nodig is om gezamenlijk op te treden dat de nota écht een tandje concreter moet raakt daardoor hopeloos in de knel. Natuurlijk gaat de raad akkoord met deze nota: men is laaiend enthousiast over duurzaamheid an sich, maar de wens tot een concreter document is door de spreektijd afgeknepen. In dit geval had de burgemeester iets flexibeler kunnen zijn met zijn klokje; dat had dan een raadsvergadering met meer concrete opgeleverd.

Deze column verscheen op 30 september 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Zeevang is groen en plat, heeft weinig inwoners en veel water. Dan is een toerismenota belangrijk maar ook enorm verweven met, nou ja, alles. Dat blijkt vanavond bij de behandeling van de Nota Toerisme en Recreatie.

Op het eerste gezicht is men dik tevreden met het werk van wethouder Schütt. Toch heeft de raad wensen. Age Waaksma van GBZ wijst op de concurrentie van aantrekkelijke buurgemeenten Edam-Volendam en Waterland. ‘Ik vind de nota te weinig uitdagend en inspirerend.’ Willem Tromp (Zeevang Anders) heeft zelfs concrete ideeën. De ringvaart moet toegankelijker voor boten. ‘De brug bij de N244 zou iets moeten worden verhoogd. Nu moet soms de hele kroeg in de boot stappen om hem onder de burg door te krijgen.’ Yvonne Jonkman (PvdA) mist de vermelding van  het Dik Trom-museum. Jan Willem van der Lee (CDA) wil het aanleggen van een zogeheten rustpunt makkelijker maken. ‘Het is een kampeertafel die moet worden neergezet.’ Dorèthy van de Heuvel (VVD) vindt dat het aantrekken van de nieuwe doelgroepen — de nieuwe lanterfanters en de actieve senioren — scherper kan. ‘Er zit wat in en dat wordt niet vertaald in de nota.’

Voorafgaand aan zijn beantwoording lijkt wethouder Hans Schütt even afgeleid. Hij bladert door het stuk en zijn aantekeningen en lijkt de vele concrete vragen en aanbevelingen van de raad in willekeurige volgorde te behandelen. Hij beantwoordt er een paar tot hij zoekend in zijn aantekeningen bij het Dik Trom-museum uitkomt. ‘Als ik alle proefballonnetjes moet opnemen, wordt de nota twee telefoonboeken.’ En dat is niet eens een volume-probleem. ‘De dijkverhoging komt er aan. We hebben €150.000 op de plank liggen uit de FES-gelden.’ Zijn stem versnelt erbij. ‘De blauwe kant van Noord-Holland is gesprekspartner voor wat betreft de ecologische impact.’ ‘Dit gaat in op de vragen die de PvdA heeft gesteld bij een ander agendapunt,’ verduidelijkt burgemeester Karen Heerschop. Schütt vervolgt. ‘Met het hoogheemraadschap is niet zo veel te onderhandelen. We wachten op hun technische oplossing.’

En dáár moet de raad er maar mee doen. In een schouderophalende sfeer deint men naar het volgende agendapunt. Het kaderstellen van de raad, compleet met concrete aanbevelingen, wordt hopelijk later nog eens ingepolderd.

Deze column verscheen op 16 september 2012 bij Binnenlands Bestuur.

‘U hebt het vast wel eens dat u aangesproken door burgers,’ zegt Christina Oosterhoff van GroenLinks in Zutphen. ‘Ik krijg vragen over de leegstand van het Delta-gebouw. Daarom deze motie.’ Die motie moet het mogelijk maken dat het pand van de sociale werkvoorziening Delta gemakkelijk startende ondernemers huisvest. De motie staat vanavond geagendeerd in het raadsforum. ‘Ik weet dat er haken en ogen aan zitten,’ maakt Oosterhoff al als voorbehoud. Terecht, blijkt later.

‘Oké,’ zegt Forum-voorzitter voorzitter Coby Pennings (CDA). ‘Ik kan me voorstellen dat de wethouder eerst wil reageren?’ Maar wethouder Patricia Withagen, ook van GroenLinks, bolt haar wangen en schudt haar hoofd afwijzend. ‘Welnee,’ zegt ze zonder geluid te maken. ‘Oké,’ zegt voorzitter Pennings weer, ietwat verrast. ‘De raad?’ VVD’er Oege Bosch steekt zijn hand op. ‘Weet de wethouder wat Delta er zelf van vindt?’ Vreemd genoeg stelt Bosch de vraag aan de wethouder — en niet aan de indiener van de motie.

‘Wethouder?’ vraagt Pennings voorzichtig, maar de wethouder steekt van wal. ‘Allereerst staat het pand helemaal niet leeg zoals in de motie staat.’ Op de kleine publieke tribune vallen wat monden open. ‘Ten tweede is het pand niet van ons maar van Delta. Ook dat staat onjuist in de motie. Ten derde is het pand helemaal niet geschikt voor startende ondernemers.’ Het pand is een grote hal waar geen kleinere units in kunnen. ‘Je moet altijd de hele hal verwarmen en verlichten en dan lopen de kosten aardig op,’ aldus de wethouder.

De motie komt er bij de raad niet best vanaf. Tot drie keer toe wordt ze ‘sympathiek’ gevonden, wat synoniem is voor doodsteek. Alleen D66‘er Osman Biçen is, haast uit medelijden, positief over een gemeentelijk bedrijfsverzamelgebouw. Als laatste spreekt Oosterhoff zelf. ‘Ik wil het later met de raad wel eens hebben over startende ondernemers,’ zegt ze zacht. ‘Dan moet u bij mijn collega De Lange zijn,’ zegt wethouder Withagen. ‘Die heeft economie in zijn portefeuille.’

Wat er speelt tussen Oosterhoff en Pennings blijft onduidelijk. Maar het grootste mysterie blijft toch wel waarom een raadslid een motie indient zonder de feiten te checken of contact op te nemen met betrokken. Het begrip voor politici is vanavond niet groter door geworden.

Deze column verscheen op 3 september 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Er gaat niet één ding fout in Harenkarspel deze avond. Onvolkomenheden, blunders en stommiteiten stapelen zich op.

Het begint al bij de notulen. Gerda Rootjes (AB’89) komt terug op de terugkeergarantie voor personeel. ‘De stukken waren te laat voor de vergadering. De regeling blijkt anders dan ons werd voorgeschoteld. We willen terugkomen op ons besluit.’ Burgmeester Evert Vermeer kijkt verbaasd. ‘We hebben het over de notulen. Dit is toch niet het moment om dat debat te voeren?’ Maar wethouder Myrthe Scheltema de Heere is al begonnen. ‘Het gaat om goed werkgeverschap.’ Rootjes schudt haar hoofd. ‘Wij zien een berg overtallig personeel straks op ons afkomen.’ Enkele statements later kapt burgmeester Vermeer het af. ‘AB’89 wordt geacht tegen te hebben gestemd. We passen het aan.’

Ook de voorbereiding van het punt milieudienst blijkt niet vlekkeloos. ‘Het eerste stuk was niet helder en stond vol met taal- en kopieerfouten,’ concludeert Marc Mossault (PvdA). ‘Grote en grove fouten,’ benadrukt Raymond Jansma (VVD). Gelukkig zijn de fouten er nu uit en is er een addendum, dikker dan het raadsvoorstel zelf. Zonder debat gaat de raad akkoord.

Aan het extra onderhoudsbudget voor drie bruggen meent burgemeester Vermeer een makkie te hebben. ‘Daar kunt u allen wel mee instemmen, hè?’ vraagt hij. ‘Voor de volledigheid, om welke bruggen gaat het?’ vraagt Jelle Beemsterboer (CDA). Het staat niet in de stukken. ‘Ik weet het niet, maar de wethouder weet dat vast,’ antwoordt burgmeester Vermeer. Wethouder Rob Treur schudt haastig van nee en haalt z’n schouders een paar keer op. ‘Oh,’ murmelt burgemeester Vermeer. ‘Wilt u ons anders mandateren dat we het raadsvoorstel ná het besluit aanpassen?’ De raad zegt er al niks meer van. De publieke tribune lacht met plaatsvervangende schaamte.

Door alle fouten en onduidelijkheden in de stukken is de raad vooral aan het ophelderen en komt zij aan debatteren niet meer toe. Laat staan aan besluitvorming. Standpunten worden achteraf gewijzigd, stemmingen aangepast en besluiten genomen ‘onder voorwaarde dat’. Het presidium had deze stukken gewoon terug moeten sturen naar het college. Door ze wel te behandelen zet de raad zichzelf én het college voor gek.

Deze column verscheen op 23 juli 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Een van de meest gehoorde klachten over de raadsvergaderingen is het gebrek aan interactie. Raadsleden zijn vooral met hun eigen standpunt bezig en komen zo nooit tot een gezamenlijke uitspraak. Het begint in Korendijk vanavond niet anders. 

Bij elk van de acht bespreekstukken meldt zich in de regel één spreker. Bij landschapsbeheersplan wil Arie van der Linden (SGP) weten of het waterschap niet meer zou moeten bijdragen. Dat kan volgens wethouder Willem Reijnierse niet. En zonder verdere discussie is dit in orde.

Ook bij de uitganspuntennotitie Wmo gebeurt hetzelfde. Als enige spreker maakt Marijke Boorsma (VVD) zich zorgen over de financiële houdbaarheid van het persoonsgebondenbudget, het PGB. ‘Ik voorzie een ongebreidelde groei waardoor we de PGB niet meer kunnen behouden,’ stelt ze bezorgd.

Plaatsvervangend wethouder Marga van Hulst (verantwoordelijk wethouder Van Driel is met vakantie) legt de status van de uitgangspuntennotitie uit. ‘Dit is een groter kader. Later stellen we stappen vast waar we mee kunnen toetsen.’ Het stelt Boorsma niet gerust. ‘Ik krijg nu geen enkele zekerheid welke kant het uit gaat.’

Haar worden krijgen weinig bijval, merkt ze ook zelf. ‘Ben ik de enige die groei van de PGB ziet? Delen jullie de zorg?’ vraagt ze haar collega’s rechtstreeks. Dat komt over. ‘Ik ga er van uit dat de wethouder het serieus neemt,’ bekrachtigt Bas Schelling (CDA). ‘Alleen al vanwege onze financiële situatie is dit punt wezenlijk,’ zegt Jelle Stelpstra (PvdA) ‘Ik dank mevrouw Boorsma dat ze zo scherp op dit dossier zit,’ voegt SGP’er Johan Matze nog toe.

De boodschap van de raad is duidelijk. ‘Ik stel voor dat wethouder Van Driel op uw zorgpunt van de ongebreidelde groei van de PGB met een aparte notitie terugkomt’, vat burgemeester Reinie Melissant samen. ‘Aldus besloten,’ voegt ze er formeel aan toe.

Door de oproep van Boorsma is de raad tot een uitspraak gekomen. Wethouder Van Driel weet door het extra stukje kader waar hij aan toe is om tot een soepele invoering van de PGB te komen. Doordat de raad helder heeft geformuleerd waar zij op zal letten, heeft ze het de wethouder, zichzelf maar ook de inwoners van Korendijk een stukje makkelijker gemaakt.

Deze column verscheen op 15 juli 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Spijkenisse gaat niet over één nacht ijs. Nadat gisteravond de gemeenteraadsfracties van Spijkenisse hun betogen over de kadernota hielden, staan vanavond de beantwoording door het college en de 11 ingediende moties op de agenda.

De vergadering wordt vanavond voorgezeten door D66’er Arjan van der Dussen en niet door burgemeester Mirjam Salet. Het voorzitten zelf doet hij met flair. Tussen elk betoog in weet hij een gezellig bruggetje te maken. ‘Van de komkommers van mevrouw Silwinski gaan we naar het spitten van meneer Scheek,’ grapt hij na een interruptiedebatje over schooltuintjes.

Vroeg in de tweede termijn is er wat verwarring. ‘Is het de bedoeling dat we moties nú stuk voor stuk becommentariëren?’ vraagt Emanuel Geurts (VVD). De moties staan ná de kadernota op de agenda, maar de eerste fracties hebben er al iets over gezegd. ‘Als u er nog wat in wil veranderen, dan is nu het moment,’ antwoord Van der Dussen energiek. ‘Als u wilt volstaan met stemverklaring mag dat straks ook hoor!’ Het klinkt als een aanmoediging. ‘Oh, dan doen we het nu,’ antwoordt Geurts. Braaf loopt ook zijn fractie de moties snel af.

Later slaat Hans Mellink (SP) bijna een motie over. ‘Oh,’ zegt hij. ‘Daar moet ik ook nog wat over zeggen.’ Van der Dussen: ‘Dat hoeft niet hoor! U hoeft niet over alles iets te zeggen.’ Mellink formuleert snel twee regels. Als raadsleden onderling over de moties praten, grijpt hij vriendelijk in. ‘Straks in de schorsing kunt u overleggen; laten we de moties nu kort behandelen. En u heeft straks ook nog uw stemverklaring!’

Door de 11 moties én de tweede termijn van de kadernota in één keer te behandelen is het overzicht weg. Dat raadsvoorzitter Van der Dussen vrolijk naar de stemverklaringen doorhamert, helpt er niet bij. Er blijft voor de fracties weinig over dan in twee-drie regels iets over elke motie te zeggen; interactie is er nauwelijks. Een logische plek om in te gaan op elkaars standpunt is er niet. Laat staan debat. Laat staan een gewogen oordeel. En we gaan over tot de orde van de dag.

Deze column verscheen op 8 juli 2012 bij Binnenlands Bestuur.

Met alle debatten over bestemmingsplannen, welzijnsnota’s en cultuurhuisvesting zou je haast vergeten dat er ook over de organisatie van de politiek gesproken moet worden. In Haaksbergen behandelt men vanavond de aanbestedingsrichtlijn voor de accountant. Deze zal voor de raad de nodige controles uitvoeren.

Meestal is dit een hamerstuk, maar Gea Costeris (Leefbaar Haaksbergen) wil één element besproken hebben. De controlerende en de adviserende taak van de accountant moet worden gesplitst, vindt zij. ‘De raad moet zeker weten dat de controlerende accountant geen enkel ander zakelijk belang heeft.’ Ze wijst op de discussie in de landelijke politiek en wil het voorstel amenderen. De andere raadsleden doen er het zwijgen toe; ze is de enige spreker in de eerste termijn.

Volgens wethouder Jan Martin van Rees heeft de landelijke discussie geen effect op Haaksbergen. Die heeft betrekking op beursgenoteerde bedrijven. ‘En de overheid is geen beursgenoteerd bedrijf,’ voegt hij er fijntjes aan toe.

Dat punt wordt door de rest van de raad in de tweede termijn overgenomen. Han Noordink (PvdA) ‘Zolang het geen regelgeving is, hoeven we niet voorop te lopen.’ Dat vindt Herbert Leusink (CDA) ook. Volgens hem kan het landelijke voorstel nog alle kanten op. ‘We hebben nauwelijks de planken om het huis te bouwen en Leefbaar staat al met de spijkers klaar,’ stelt hij metaforisch. Verder voegt de raad er aan toe dat ze erg tevreden zijn over de accountant.

Costeris’ fractiegenoot Peter van Vlaanderen mengt zich in de discussie. ‘Ik vind het vreemd dat het College hier überhaupt een mening over heeft. De gemeenteraad stelt de accountant aan. Hij werkt in opdracht van ons.’ De raadsleden kijken elkaar wat verward aan. Ook wethouder Van Rees lijkt even met z’n mond vol tanden te staan. Pas later formuleert burgemeester Hans Gerritsen een antwoord: ‘In de praktijk zal de accountant intens samenwerken met het college, maar u heeft gelijk: de raad bepaalt.’

Toch heeft de raad zich afhankelijk gemaakt van de mening van het college door de wethouder zo prominent aan het woord te laten. Dat gebeurt wel vaker wanneer er kaders moeten worden gesteld, maar voor een functionaris die het College moet gaan controleren is dat misschien extra raar.

Deze column verscheen op 2 juli 2012 bij Binnenlands Bestuur.

De kadernota. Een van die momenten waar raadsleden de kans krijgen om eens écht politiek bedrijven en hun visie voor de gemeente te laten zien. Worden we groen of zetten we in op werkgelegenheid? Topsport of breedtesport? Toerisme of dorpsrust? Niet voor niets behandelt de gemeenteraad van Geertruidenberg de conceptnota in een zogeheten discussieraad. Al is hier van discussie is geen sprake.

De raad is vooral nieuwsgierig. Ze overspoelt het college met vragen. Adriaan de Jongh (CDA) wil weten of men rekening houdt met de loonontwikkeling. ‘De vraag was echt alleen maar informatief,’ benadrukt hij. ‘Wat krijgt de buurtwacht precies te doen?’ vraagt Mirjam de Groot (PvdA) geïnteresseerd. ‘Wat heeft de ingehuurde BOA precies gedaan?’ vraagt Wendy Muis (Keerpunt74). En als er al een naar politiek neigende opmerking wordt gemaakt, weet het college die wel met heel veel detailinformatie te overdonderen. Als Patrick Kok (VVD) kritisch is over de handhaving, krijgt hij van burgemeester Matthieu Meijer college, ‘kijk, we gedogen wanneer we bij een vergunning verplicht zijn overtredingen eerst te móeten proberen ze te legaliseren.’

Nu is Meijer’s feitenkennis ogenschijnlijk onuitputtelijk. Op de vraag waarom de kosten voor de brandweer hoog zijn, antwoordt hij gedecideerd. ‘We hebben oud materieel. De tankauto heeft een lekje. De HV is 17 jaar oud.’ Zijn verhaal is zo gedetailleerd dat niemand meer durft te vragen wat een ‘HV’ eigenlijk is. Alle feiten worden tot achter de komma gedeeld. Ja, zelfs de urenbesteding van de BOA zal worden toegezonden. En ook op de kentekens van het wagenpark komt men terug. Welgeteld is het college de helft méér aan het woord dan acht fracties bij elkaar.

Aan het eind van de vergadering heeft de raad vooral feiten verzameld. Gefascineerd door de details komt de raad niet meer toe aan vragen naar beleid — wat wil het bestuur van de Geertruidenberg bereiken? Beter was geweest deze technische vragen bijvoorbeeld schriftelijk af te doen en de behandeling van de kadernota te starten met een korte presentatie over wat de portefeuillehouder met het beleidsterrein wil bewerkstelligen. Nu is de uitvoering van het beleid toegelicht. Maar het waarom van het beleid is achtergebleven.

Deze column verscheen op 18 juni 2012 bij Binnenlands Bestuur.