Iedereen een mening, niemand een punt

Het is nooit makkelijk wanneer politici over zichzelf moeten debatteren. Zowel op landelijk als lokaal niveau kunnen het heikele onderwerpen zijn: salarissen van Kamerleden, parlementaire enquêtes en het Rotterdamse deelgemeentebestel.

Sinds Leefbaar Rotterdam er in 2002 een campagnepunt van maakte, staat het thema op de politieke agenda. Nu óók het kabinet de deelgemeentes wil opheffen, moet er wel over gesproken worden.

De deelraad van Rotterdam Centrum had maandag een rapport van de gezamenlijke deelgemeentevoorzitters geagendeerd. Zo stond het op de agenda: “Deelgemeentebestel”. Niet ‘gezamenlijk standpunt deelgemeentebestel’ of ‘bekrachtiging advies voorzitters deelgemeentebestel’ of zelfs ‘dilemma’s bij opheffen deelgemeentebestel’. Nee, de richtingloze term “deelgemeentebestel”. En zo liep de vergadering dan ook.

PvdA’er Annet den Hoed benadrukt het ‘gebiedsgericht werken’ en het ‘nabij besturen’, zonder verdere toelichting. CDA’er Christof Wielemaker vraagt zich af: ‘waarom moeten er op wijkniveau nog politieke afwegingen worden gemaakt?’ Hij krijgt geen antwoord of bijval. ‘De deelgemeentes bevorderen de participatie helemaal niet!’ stelt Kim van Schaik van Leefbaar. ‘En met alleen een gemeenteraad gaat dat beter?’ vraagt VVD’er Rutger Knook nog, maar het antwoord blijft uit.

Na de eerste termijn mag voorzitter Hans van Zuuren reageren: ‘Nou, we weten wel een beetje wat u vindt. Het zijn net zo veel meningen als dat er al voorstellen zijn.’ Na een net niet te lange samenvatting van het rapport, is er geen behoefte aan een tweede termijn. Wat de deelraad van Rotterdam Centrum nu precies vindt, blijft in het ongewisse.

Aan het eind van de vergadering spreekt een vriendelijk raadslid me aan. Terloops vraag ik ‘m waarom het deelgemeentebestel eigenlijk bij hen op de agenda stond. ‘Hmmm. Geen idee. Eigenlijk.’ Hij kijkt me aan alsof ik hem met de vraag overval. ‘Gewoon een rondje maken, denk ik.’

Je kunt het politici niet kwalijk nemen om ergens een mening over te hebben. Dat is hun werk. Maar als er geen concrete stelling is voor een debat, zal het ook nooit ergens toe leiden. ‘Zonder wrijving geen glans,’ zei Frits Bolkestein eens over het belang van een meningsverschillen in het debat. Ik voeg daar graag aan toe: zonder doel geen richting.

Deze column verscheen op 19 maart 2012 bij Binnenlands Bestuur.