Altijd bereid, zelden van harte

‘Ik twijfel bij dit punt,’ zegt Arie van der Wilt (PvdA). Hij is niet de enige met reserves. Niet zo raar. Twijfel bij de afwegingen men moet maken is juist core business van een gemeenteraad. Helaas denkt de wethouder waar de raad van Raalte mee te dealen heeft daar anders over.

‘In de commissie kwamen twee thema’s terug,’ legt Van der Wilt uit. De vraag is of de bestemming van recreatiepark Old Heino moet worden gewijzigd naar ‘wonen’. Permanente bewoning is nu niet toegestaan, al wonen er al mensen het hele jaar door.

Maar als het terrein een woonbestemming krijgt, moet de gemeente het inrichten en onderhouden als openbare ruimte. ‘De openbare ruimte moet van gelijkwaardige kwaliteit zijn,’ zegt Ralph Mulders (GroenLinks). Volgens Van der Wilt mogen de kosten daarvoor niet volledig bij de gemeente terechtkomen. ‘De huizen stijgen gemiddeld 138 duizend euro in waarde,’ heeft hij onderzocht.

‘Het tweede is sociale huurwoningen,’ zegt Van der Wilt. In de gemeente moet een kwart van nieuwe woningen sociale huur zijn, maar dat is met een voormalig vakantiepark onmogelijk. In het voorstel staat dat er later afspraken worden gemaakt of die woningen niet op een andere manier te realiseren zijn. ‘Dit is een slimme wethouder die ruimte creëert,’ denkt Jan Schokker (Lokaal Belang). ‘Nou heb ik niks tegen slimme wethouders,’ grapt-ie, ‘maar de norm moet wel gehaald worden.’ Dat vindt Bert Terlouw (BurgerBelangen) ook. ‘Wij zouden graag ieder halfjaar worden bijgepraat.’

‘We zóuden dit als hamerstuk doen, maar zoals u weet ben ik altijd bereid uw vragen te beantwoorden,’ zegt wethouder Alexander Kreule. Zijn monotone uitspraak verraadt weinig enthousiasme. ‘Ook als we dat vorige week al gedaan hebben.’

‘Die wens over de kosten was er vorige week ook al,’ memoreert Kreule. ‘Lantaarnpalen, riolering, stoepranden; alle kosten worden gedragen door de huiseigenaren,’ bevestigtde wethouder. ‘Uw technische vragen daarover hadden vorige week beter gepast,’ moppert hij. En uiteindelijk wordt de wijk hetzelfde als de andere. ‘Nu zegt u eigenlijk: leuk dat u als college er al lang mee bezig bent, maar wij geven u nu hoog over de kaders mee — en als het aan dit pakketje voldoet, mag u ermee terugkomen.’

De raad elk halfjaar bijpraten ziet de wethouder niet zitten. ‘Wij weten ook niet of er iets relevants is. Dus laten we afspreken dat we, vóór we grote stappen zetten, eerst met uw raad in gesprek gaan.’

‘Voorzitter?’ interrumpeert Terlouw. ‘Het gaat mij niet om relevantie, het gaat erom dat het geborgd wordt.’ Net als zijn mederaadsleden zoekt hij zekerheid. ‘Als er niks is, zeg je dat gewoon.’

‘Nou, ik laat het aan de raad,’ zegt Kreule zonder op te kijken. ‘Als die het willen plannen, kunnen ze dat.’ Kreules zelfbenoemde bereidwilligheid lijkt inmiddels ver weg.

En de sociale woningen? ‘We hebben nu eenmaal geen beleid voor transitie,’ zegt Kreule. De beleidsruimte moet het mogelijk maken op een andere manier sociale woningbouw te realiseren. ‘Ik wil toch een toezegging,’ zegt Schokker. ‘Het is een principieel punt waar we nu geen afspraken over maken,’ vindt Van der Wilt.

Wachten tot hij het woord krijgt doet Kreule inmiddels niet meer. ‘U kunt van mij de toezegging krijgen dat we het maximale proberen,’ zegt hij kortaf. ‘Ik ga u geen rekenkundige beloftes doen.’

‘Ik kijk vol verwachting uit naar de halfjaarlijkse rapportage,’ zegt Schokker. De rest lacht. Kreule lacht ook — al lijkt het meer omdat het voorbij is. Het raadsvoorstel wordt later die avond unaniem aangenomen. ‘Hoewel de toezegging minder duidelijk is dan we hadden gewild,’ zegt Van der Wilt nog. Maar de wethouder heeft z’n ruimte. Al is dat meer ondanks dan dankzij zijn optreden.

Deze column verscheen op 21 juni 2025 bij Binnenlands Bestuur.